Ο επίσκοπος Αλεξανδρείας Θεόφιλος, το 415 μ.Χ. ξεσήκωσε τους πιστούς σε μια άνευ προηγουμένου εκστρατεία κατά των εθνικών. Πλήθος κατοίκων της Αλεξάνδρειας ξεχύθηκε στους δρόμους γύρω από την περιοχή του Βρουχείου και της Ραχώτιδας, για να καταλήξει στο ναό του Σέραπη (κατά τη ρωμαϊκή εποχή θεωρούνταν το λαμπρότερο οικοδόμημα της Αυτοκρατορίας μετά το Καπιτώλιο) τον οποίο απογύμνωσε από οτιδήποτε θύμιζε το μεγαλείο του παρελθόντος και προφανώς και από όσα βιβλία είχαν διασωθεί εκεί. (Σωκράτης, 5, 16) Αποκορύφωμα του παραληρήματος αυτού και της προσπάθειας να εξαλειφθεί κάθε ειδωλολατρική παράδοση ήταν και η θανάτωση της Υπατίας, σημαντικής προσωπικότητας της εποχής, που δίδασκε φιλοσοφία και ήταν κόρη του νεοπλατωνικού μαθηματικού Θέωνα, ο οποίος υπήρξε και το τελευταίο γνωστό μέλος του Μουσείου. Ας μη λησμονούμε ότι στο ναό του Σέραπη στεγαζόταν και η λεγόμενη «θυγατρική βιβλιοθήκη» του Μουσείου της Αλεξάνδρειας.
Στάικος, Κ.Σπ., Η Ιστορία της Βιβλιοθήκης στον Δυτικό Πολιτισμό, Από τον Μέγα Κωνσταντίνο έως τον Καρδινάλιο Βησσαρίωνα, τόμ. ΙΙΙ, Αθήνα, ΑΤΩΝ, 2016, 134–136.